Parlement

Kommersant blikt terug op de eerste sessie van het vijfde parlement. Het artikel beschrijft ‘de uitsluiting van de oppositie uit het proces van wetgeving en de verplaatsing van discussie uit het parlement naar de politieke clubs van Verenigd Rusland. Naast de debatten over de mediawet wordt ook de discussie rond de wet voor verstrekking van bouwvergunningen genoemd als twistpunt binnen Verenigd Rusland. Overigens was dit tevens een strijd tussen de visies van twee ministeries. Na de interne debatten over de mediawet werd een werkgroep opgericht waarin de parlementariërs van Verenigd Rusland onder andere journalisten uitnodigen om mee te denken. De collega parlementariërs van de ander partijen voelen zich echter genegeerd. Het is trouwens goed mogelijk dat zij te trots zijn om zich zelf aan te melden voor deze werkgroep.

Twee dagen later verschijnt er in dezelfde krant een milder verhaal. Dit komt wellicht door cijfers die spreken van een groei van vertrouwen van de bevolking in het parlement. Het percentage respondenten dat goedkeuring uitspreekt over het werk van het parlement groeit van 25% in november 2007 tot 35% in 2008. Volgens Kommersant tonen de cijfers “de verwachting van veranderingen in verband met de verkiezing van de nieuwe president.” “ Deze tekenen van veranderingen zijn inderdaad merkbaar, hoewel niet in die getale, waarover er in de liberale kringen gedroomd werd.”

De strekking van het artikel is dat het parlement snel went aan de ‘tandemdemocratie’, de aanwezigheid van twee sterke leiders. In economische vraagstukken werd de lijn van Medvedev gevolgd, qua bestuursbeleid die van Poetin, aldus de journalist. Ik zie het een tikkeltje anders. Poetin heeft vlak voor en na zijn overgang naar de premierpositie nog enkele wetten doorgevoerd op het gebied van het bestuursbeleid. Vervolgens is het aan de president Medvedev om opdracht te geven om ‘zijn’ sociaaleconomische plannen, in de meeste gevallen al aangekondigd door Poetin, in de wet te verankeren. Premier Poetin zit de hele dag hoge ambtenaren achter de broek die de wetten en opdrachten niet snel of goed genoeg uitvoeren. Ik benijd ze niet.