Sotsji

Twee weken terug toonde premier Poetin zich voor de tweede maal een milieubeschermer. Hij had er zelfs een roze stropdas voor aan getrokken, een mijns inziens hoogst curieus detail dat niet werd vermeld door zowel Kommersant en Rossiiskaja Gazeta. Twee jaar terug besloot Poetin met enkele zelfgetekende pijlen op de kaart van het gebied rondom het Baikalmeer dat de oliepijplijn richting de Stille Oceaan verder van het unieke meer moest worden gebouwd. Ook nu toonde de televisie hem weer voor een grote kaart. Dit maal van Sotsji. het natuurreservaat ten noordwesten van de stad en de ‘bufferzone tussen beiden. Aldaar zou volgens de eerste plannen de bobsleebaan worden gebouwd. Poetin deed het voorkomen of hij a la minute een lastige knoop doorhakte. “Wanneer we het belang moeten wegen van de criteria geld en milieu, dan kiezen we voor …….. het milieu.” “In het geval van een milieuramp, kan er iets gebeuren wat later met geen geld meer is te herstellen.” De politieke realiteit was dat Unesco en het Wereld Natuurfonds middels het IOC bescherming van het gebied eisten. Poetin had weinig ruimte. Inmiddels is er een nieuwe plek voor de bobsleeërs. Er hoeft minder weg te worden gebouwd, waardoor de aanpassing ten faveure van het milieu ook financieel goed uitvalt.

Op 7 juli bericht Kommersant over de onrust onder burgers in de stad over de onteigening van hun woningen voor de bouw van sportcomplexen, infrastructuur en hotels. Zo is het gebied met de naam Imeretink gezegend met vruchtbare landbouwgrond en ligt het relatief dichtbij de zee. De bewoners inclusief een commune van oudgelovigen wil niet verhuizen naar de voor hen gereserveerde plekken landinwaarts. De geboortegrond en familiegraven hebben voor hen – net als het milieu voor Poetin – een waarde die niet in geld is uit te drukken.

In de stad zelf zijn er de verouderde huizen, die moeten worden gesloopt. Hier lijkt de wet werkelijk onrechtvaardig. Een gezin dat een geprivatiseerd huis bewoont krijgt in ruil voor dat huis een woonruimte met vergelijkbaar oppervlak. Gezinnen, die een niet geprivatiseerd huis huren, krijgen daarentegen vervangende woonruimte van 18 vierkante meter per persoon. In de meeste gevallen duidelijk meer dan de mensen, die eerder op aanraden van de overheid hun huis geprivatiseerd hebben.
Elders ziet de journalist hoe er 2 meter naast een bestaand houten huis een 18 etage hoge betonnen constructie wordt gebouwd. Een betonnen plaat die losraakt en het huis en bewoners worden verpletterd. De bewoners zeggen dat er oorspronkelijk een vergunning was verstrekt voor de bouw van slechts vier etages.

Dat bouwnormen in de praktijk weinig tot niets betekenen illustreert het voorbeeld van vakantiehuisjes aan de zee. De bouw van huizen is binnen een afstand van 300 meter van de zee verboden. Aanvankelijk werden er vergunningen verstrekt voor steigers. De steigers werden overdekt, ommuurt, kregen nog een etage, etc. Nu worden ze verhuurd.