Media

Kommersant interviewt de hoofdredacteurs van de zes grootste televisiezenders. De televisiebazen zijn duidelijk bevreesd voor teruglopende kijkcijfers als gevolg van de opkomst van het internet. De strategieën voor het (her)winnen van de kijker verschillen:

Zo mikt Konstantin Ernst van Kanaal 1 op het maatschappelijke actieve en intellectuele publiek. “Het afgelopen jaar was het laatste jaar van wat wel de nieuwe Russische televisie werd genoemd. .. De tijd is aangebroken om nieuwe modellen van emotie en sensualiteit te ontwikkelen; nieuwe modellen van vertrouwen en interesse vanuit de kijker.” Ernst doelt waarschijnlijk op meer maatschappelijk debat en ‘zedelijkere vormen’ van geweld en seks.

De hoofdredacteur van het kanaal TNT, richt zijn pijlen op het jeugdige publiek. Waarschijnlijk heeft het kanaal, dat de Big Brother spin-off ‘Dom2’ produceerde, andere ideeën over zedelijkheid dan zijn collega van kanaal 1. TNT ontdekt bij de jeugd ‘een nieuwe openheid’. “Ze zijn op zoek naar een reflectie van hun eigen leven.”

Koelistikov van het kanaal NTV spreekt over een triomfaal TV seizoen. Toch geeft hij een sneer naar ‘de ondermaatse kraaien van het internet’. Wanneer Koelistikov zegt, dat “juist door middel van de televisiekanalen de keuze van de elite werd geaccepteerd en gesteund door de overgrote meerderheid en zo verwerd tot de keuze van het volk,” verankert hij zich duidelijk in de dienstbare rol van de televisie voor de bestuurlijke elite (en tevens het volk dat volgens hem daarvan profiteert).

Toch verwacht hij ‘een verlevendiging’. Het ‘monolitisme’ raakt uit de mode: “Zelfs in de bestuurspartij (Verenigd Rusland, JRM) klinkt steeds vaker de Mao Zedong-achtige woorden ‘laat honderd bloemen bloeien en laat honderd scholen redetwisten’. Honderd scholen zijn voor ons Russen niet voldoende en ons klimaat is niet geschikt voor bloementeelt, maar als debatten daadwerkelijk de norm worden, wanneer er nieuwe tv sterren opkomen, wanneer er nieuwe tv personages verschijnen, dan trekt dat ook die kijker aan, die zich nu opsluit in zijn cocon van internetkranten.”

Ook bekritiseert hij de overheid voor het voeren van onnodige discussies over moraliteit, “waar de publieke activisten slechts om lachen”, en spoort hij hen aan snelle beleidskeuzes te maken over de invoer van digitale televisie.

Rodnjanskii van kanaal STS betreurt de eenheidsworst op de huidige beeldbuizen. “Het is saai. De drive is weg. Er is weinig verse creatieve energie. Vandaag de dag associeert men een experimentele toon wordt eerder met de filmindustrie, het Internet of de literatuur. Tv kijkers zitten vastgeroest in hun gebruiken. Het is lastig om hen te interesseren voor nieuwe projecten. .. Ik zou zeer verrast zijn wanneer er iets nieuws ontstaat.”

Kommersant verhaalt hoe de rechtbank Vladimir Solovjov, presentator van het politiek-maatschappelijke discussieprogramma ‘op de barricade’, heeft verplicht tot het betalen van een boete van 70.000 roebel aan de huidige burgemeester van Samara, Viktor Tarchov. Tijdens de verkiezingscampagne in oktober 2006 debatteerde Tarchov in ‘op de barricade’ met de toenmalige burgemeester Limanskii.

Solovjov stelde Tarchov een reeks suggestieve vragen zoals: “Waarom is het bij al uw commerciële avonturen zo dat u de positie van een vermoord persoon heeft overgenomen?” Zo verving Tarchov bijvoorbeeld de neergeschoten Ivan Dik als algemeen directeur van de Novokoeibyzjevskii olieverwerkingsfabriek en werd hij later vicepresident van Joekos in de plaats van de neergestoken Vladimir Zenkin, staat er op compromat.ru te lezen.

Tijdens de uitzending negeerde Tarchov de vraag, noch reageerde hij op de uitspraak van Solovjov dat hij het uiterlijk heeft van een gangster uit de jaren ’90. Tarchov verliet na de uitzending ogenblikkelijk de studio en eiste – inmiddels gekozen tot burgemeester – een schadevergoeding van 10 miljoen roebel. De rechter stelde Tarchov in het gelijk, maar beperkte de schadevergoeding tot 70.000 roebel.

De blogger Savva Terentejev komt er vanaf met een voorwaardelijke gevangenisstraf van 1 jaar. Er was anderhalf jaar tegen hem geëist. Ook de aanklager was van mening dat een daadwerkelijke gevangenisstraf te zwaar zou zijn. In een reactie op een blog van een ander schreef Savva dat iedere grote stad in Rusland op het centrale plein een kachel zou moeten hebben waarin, net als in Auschwitz, dagelijks een politieagent verbrand zou moeten worden. De aanklager interpreteerde deze uitspraak als aanzet tot haat jegens ‘een sociale groep.’

Kommersant brengt in herinnering dat artikel 282 van het strafrecht inzake de aanzet tot haat al eerder werd gebruikt voor uitspraken op het Internet. Deze zaken betroffen echter antisemitische uitspraken (in 2005) en ‘nationalistische propaganda’ (in 2006). De nieuwswaardigheid van deze gebeurtenis is dan ook dat artikel 282 ook betrekking heeft op sociale groepen zoals de politie, en mogelijk in de toekomst ook ambtenaren en politici. Mensenrechtenactivisten reageren fel. De vrijheid van meningsuiting is in het geding. Ik deel hun bezorgdheid, maar vind tegelijk ook dat ondanks de slechte naam van de politie, ambtenarij en bestuurders in Rusland ook zij recht hebben op verdediging. Het is aan de rechter om een oordeel te vellen. In dit geval was dat oordeel mild.