Immigratie

11 juni 2007
http://www.kommersant.ru/k-vlast/default.asp?cissue=22&cyear=2007

Kommersant bezoekt de regio Kaloega en vraagt zich af hoe het staat met het federale programma voor de immigratie van voormalige Sovjet burgers. Geen van de ondervraagde gastarbeiders die de journalist bij de migratiedienst aantreft is van plan om gebruik te maken van het programma en zich permanent in Rusland te vestigen. Ze reizen liever op en neer. De hoofdreden lijkt het gebrek aan huisvesting te zijn. Kommersant gaat tevergeefs op zoek naar de met tam tam aangekondigde nieuwbouw waar de ‘landgenoten’ ondergebracht zouden worden. De provincie kan zijn beloftes niet waarmaken, luidt de conclusie.

Zij die in aanmerking komen voor een goede baan kunnen via de hypotheekprogramma's wel huizen vinden. Zo bouwt Volkswagen een nieuwe fabriek in de regio. Voor Russischtalige ex- sovjet burgers die in Duitsland wonen kan het aantrekkelijk zijn om naar Rusland te verhuizen wanneer ze daar een goede functie kunnen krijgen. Ook ‘landgenoten’ die in de landbouw willen werken kunnen op een huis in een dorp rekenen.

De provincie heeft echter een tekort van 10.000 arbeidskrachten. ‘Alleen leraren zijn er genoeg’. Op korte termijn verwacht het maar 400 gezinnen die deelnemen aan het programma. De 12 deelnemende regio’s zijn onderverdeeld in drie categorieën: (a) strategische zones (b) regio’s waar grote projecten gerealiseerd worden en (v) regio’s met een gebrek aan arbeidskrachten. Kaloega is nu categorie v, maar wil graag categorie b worden. Dan krijgen de immigranten nog een extra eenmalige uitkering.

Naltsjik (2)

15 juni 2007
http://www.kommersant.ru/doc.html?docId=774409

Vorige week berichte Kommersant al over de bekendmaking van de crematie van de lichamen van 65 islamitische strijders betrokken bij de aanval op Naltsjik in 2005. Familieleden hoorden dit pas een jaar na de crematie.

Inmiddels hebben een aantal naasten zich tot het Constitutionele Hof gewend. De crematie, volgens de Islam verboden, zou hun recht op vrijheid van geloofsovertuiging getreden hebben.

Een woordvoerder van het Hof zegt echter dat ‘de doodstraf geen oplossing biedt tegen islamitische terroristen.’ ‘Zij die er voor kiezen om hun eigen volk te vermoorden verdienen het niet om herinnerd te worden, noch verdienen zij het recht op dat wat er nog meer zou kunnen zijn.’ De uitspraak volgt over drie of vier weken.

Vluchtelingen

14 juni 2007
http://www.kommersant.ru/doc.html?docId=773952

Het vluchtelingenkamp voor etnische Ingoesj in Noord-Ossetië is opgeheven. Sinds het conflict in 1992 verbleef een groep Ingoesj in het dorp Maiskoe in Noord-Ossetië. Voor het conflict woonden zij ook in Noord-Ossetië, maar werden tijdens het conflict uit hun huizen verjaagd. In Noord-Ossetië zijn nu twee dorpen voor hen gebouwd met de namen ‘novyi 1’en ‘novyi 2’. Presidentiële afgevaardigde Kozak hoopt zo het vluchtelingenprobleem voor eens en altijd opgelost te hebben.

Een kleine groep vluchtelingen blijft echter vasthouden aan hun eis tot teruggave van hun vroegere eigendommen. Zij weigeren naar Novyi 1 of Novyi 2 te vertrekken. De politie heeft nu – volgens enkele bronnen met harde hand - het vluchtelingenkamp afgebroken. De groep zal zich beklagen bij Poetin en als die niet luistert bij het Europese Hof. Kozak zegt in een reactie dat de vluchtelingen in de nieuwe dorpen ook grond in eigendom gekregen hebben en dat de proteststemming gevoed wordt door onverantwoordelijke Ingoesj politici.

Kort nieuws week 23

Loezjkov

Loezjkov mag van Poetin nog vier jaar burgemeester van Moskou blijven. Niet zozeer vanwege zijn successen als wel een aantal problemen die hij nog moet oplossen, redeneert Poetin. De president noemt expliciet de lopende affaires van burgers die in malafide huizenbouwfondsen investeerden. Kommersant redeneert dat het dankzij dit herenakkoord het Kremlin bij de komende verkiezingen verzekerd is van de Moskouse stemmen en Loezjkov voorlopig geen vrees hoeft de hebben dat een nieuwe president zijn relaties met de zakenwereld gaat onderzoeken.

Daags later kondigt Loezjkov een verhard migratiebeleid voor zijn stad aan dat tegen de federale koers van liberalisering in gaat. Vreemdelingenpolitie gaat meer controleren, hogere straffen voor onderverhuur van woonruimte aan illegalen, kliklijnen en werkgevers moeten hun ‘gastarbeiders’ medisch laten keuren. De Federale Migratiedienst en parlementariërs noemen Loezjov’s uitspraken ‘retoriek’ en ‘vijf minuten haat’. Hij zou Moskouse belangen boven de Russische stellen. Zonder instroom van migranten zou de bouwsector in de hoofdstad instorten.

Partijpolitiek

De Communistische Partij heeft haar campagnestrategie bepaald. Nu de ander partijen zich steeds vaker met linkse leuzen profileren, wil de KPRF de kiezer aantonen dat zij voortdurend de juiste koers gevoerd hebben. De andere politici zijn vrij vertaald naar het Nederlands: ‘draaikonten’. Voor de hogere plaatsen op de verkiezinglijst worden genoemd: partijleider Zjoeganov, fysicus en Nobelprijs winnaar Zhores Alferov, regisseur van o.a. de recente tv verfilming van de Meester en Margarita, Vladimir Bortko, zesvoudig Olympisch langlaufkampioene Ljoebov Egorova en de ooit tweede vrouw in de ruimte Svetlana Savitskaja.

De Moskouse afdeling van de SPS is tot op het bot verdeeld. In april moesten alle leden zich opnieuw inschrijven. Dit deden er slechts 940 van de oorspronkelijke 2400. Een andere groep van 1200 leden koos recent een alternatief bestuur. De federale partijtop noemt hun conferentie ongeldig. Onderwerp van discussie is de loyaliteit van de partij aan Poetin’s politieke consensus.

Verenigd Rusland kreeg advies van Poetin’s ideoloog Vladislav Soerkov. De partij moet campagne voeren ‘tegen de wilde beloftes en het populisme van de oppositiepartijen’. VR moet zich presenteren als ‘de partij van het gezonde verstand’. De briljante campagnestrateeg of zo u wilt kwade genius van Ruslands virtuele democratie, Soerkov: ‘De mensen willen verandering, maar zonder gevaar en ten betere. Daarom moet VR de mensen het gevoel geven van dergelijke verandering.’

Meer Soerkov

Soerkov gaf deze week ook een master class aan de crème de la crème van de Russische politicologen en journalisten. ‘Een soevereine democratie geeft ons land de mogelijkheid om aan een rustige toekomst te bouwen.’ ‘We kijken te veel naar het verleden en naar buiten. We moeten ons op onze eigen toekomst richten’ en ‘op pragmatische wijze onze idealistische doelen nastreven.’

In zijn lezing conceptualiseert Soerkov de Russische politieke cultuur: (1) Russen verlangen naar eenheid. Centralisatie van macht verbeeldt deze drang naar collectiviteit. (2) Personificatie van staatsinstituten. (3) ‘De Russische politieke cultuur kijkt van oudsher vanuit een Utopia.’ Dit idealisme uit zich in romantisme en politieke vergezichten. ‘Onze toekomsten zijn altijd eindig: Laten we communisme bouwen en dan komt er geluk. Laten we een markteconomie bouwen en dan zal de onzichtbare hand alles op orde brengen. Velen zien ook de democratie als zo een einddoel. Democratie is echter niet iets statisch. Het vereist voortdurende aandacht en arbeid.’

Werkeloosheid daalt sterk

Rosstat publiceert werkeloosheidscijfers. Deze dalen van 9.1% in 2004 tot 7.2% in 2007. Het aantal economisch actieve burgers is in dezelfde periode met 2,5 miljoen gegroeid. Migratie heeft geen invloed want de beroepsbevolking blijft ongeveer gelijk. De Russische ‘CWI’ zegt met name effectiever te worden in het aan het werk krijgen van jongeren.

Een expert berekent dat deze groei een sterke invloed heeft op het BNP. Eén derde van de BNP groei zou toe te schrijven zijn aan de groeiende economische activiteit in de samenleving. Wetenschapper Ivanter wijst erop dat hervorming van de arbeidsmarkt essentieel is om de groei door te zetten. Hij denkt dan aan betere arbeidsomstandigheden en ‘waardige’ salarissen.

Economisch Forum

Ekspert interviewt Kirill Androsov, plaatsvervangend minister van economische zaken aan de vooravond van het economische forum in Sint Petersburg. Interessant vind ik zijn uitleg over het raamwerk dat de ontwikkeling van de Russische economie moeten bespoedigen. Hij hoopt op een synergie tussen een aantal complementaire instituten.

Zo zijn er de bijzondere economische zones (belastingvoordelen), het Russische Venture Fonds (levert kapitaal) , de Ontwikkelingsbank (financiert langlopende projecten, verzamelt en verspreidt kennis van financieringsvormen voor publiekprivate samenwerking), het Investeringsfonds (financiert en coördineert aanleg infrastructuur), Het Fonds voor Informatie en Communicatie (stimuleert ontwikkeling op gebied van automatisering).

Op de vraag van Ekspert of de patiënten de dokterskamer wel kunnen vinden, antwoord Androsov enthousiast: ‘Geef ons een jaar en er zullen gezonde patiënten zijn.’

Nanotechnologie

De parlementsfractie van VR doen een levensvatbaar voorstel voor de organisatie van grootschalige staatsinvesteringen (3,7 miljard euro) in de ontwikkeling van nanotechnologie. Rosnanotech wordt een niet commerciële organisatie, dat dus geen winst mag afromen. De organisatie kan investeren in aandelen of kapitaal van ondernemingen of endowment fondsen.

Niet meer dan 10% van het jaarlijks totaal budget mag worden uitgegeven aan bestuurlijke en administratieve uitgaven. De regering en samenleving controleert de organisatie via een raad van waarnemers bestaande uit 5 leden van het kabinet, vijf parlementariërs of senatoren en vijf vertegenwoordigers uit de wetenschap, het zakenleven en de Publieke Raad. Ook zal Rosnanotech gebonden zijn aan de accountant regels voor OAO’s.

Een vergelijkbare constructie is door VR voorgesteld voor het overheidsgeld (6.8 miljard euro) dat wordt uitgetrokken voor de renovatie van oude, brandgevaarlijke huizen. Voor 1 januari 2012 moet de ‘corporatie’ de huizen van 196.000 gezinnen renoveren. De eigenaren zelf betalen 5 tot 10%. Dit als een stukje eigen verantwoordelijkheid. Om het geld te ontvangen moeten de bewoners zich ook in verenigingen van eigenaren organiseren. Naast de koophuizen renoveert de corporatie nog 1,9 miljard m2 sociale woonhuizen.

Silicon Valley

Rossiiskaja Gazeta interviewt Jevgeni Oetkin, CEO van Sitronics, een Russische producent van televisies, DVD spelers, huishoudelijke apparaten en mobieltjes. Oetkin voorspelt een Russische Silicon Valley ten noorden van Moskou, een locatie waar nu al twee technische universiteiten liggen.

‘Ervaringen uit Japan en Noord Korea in de jaren 60 en 70 tonen aan dat de integratie van verschillende productieniveaus in grote holdings zeer succesvol kan zijn. Zo een ‘ecosysteem’ garandeert kleine creatieve collectievenen fabrieken afname van hun ideeën en productie.’

Sitronics investeerde al 200 miljoen dollars in haar productieketen. Zo kocht Oetkins bedrijf technologie voor chip productie in bij het Frans Italiaanse ST Microelectronics. Voorlopig komt echter nog 90% van de elektronische componenten uit het buitenland.

Oetkin zegt dat de overheid de sector zou kunnen helpen door de interne vraag naar Russische elektronica te vergroten, door de verdere ontwikkeling van GLONASS, de Russische GPS, en een ‘nationaal project’ voor digitale televisie.

Schoonmaak touroperators

Slechts 1300 van de oorspronkelijke 10.000 touroperators hebben een nieuwe licentie gekregen. Met name het verplicht stellen van een bankgarantie van 144.000 euro voor internationaal opererende bedrijfjes en 14.400 euro voor reisagentschappen voor de binnenlandse markt zorgt voor veel afvallers.

Biomedisch materiaal en donorkwestie

Minister van gezondheidszorg Zoebarov verklaart de plotselinge in- en uitvoer stop van biomedisch materiaal: Er is angst onder de veiligheidsdiensten dat onder andere haren en nagels gebruikt worden voor het produceren van biologische wapens speciaal gericht op het DNA van de Russische bevolking. Zoebarov lijkt die dreiging niet zo serieus te vinden maar voegt er wel aan toe dat dergelijk onderzoek wel degelijk plaats vindt. Ook vindt hij het ongepast dat Russisch biologisch materiaal gebruikt wordt in de internationale parfumindustrie. Binnen afzienbare tijd komt er een set nieuwe regels die de in- en uitvoer van biologische materialen voor medische doeleinden reguleert: bloedonderzoek, bloedpreparaten, beenmerg, donororganen.

Het gesprek gaat vervolgens over het gebrek aan donororganen. Het donorcodicil, voor vele Nederlanders niet voldoende, is voor de Russen nog een ideaal. Verder kondigt hij de bouw aan van 15 technologisch zeer hoogwaardige ziekenhuizen die de basis moeten vormen van de artsenopleidingen en medisch onderzoek.

Weeskinderen

Dmitri Medvedev wil een nieuwe wet schrijven die de rechten van ouders regelt. De huidige wet die uit 1920 stamt kent geen mechanisme waarbij de beslissing dat ouders hun kind afstaan of moeten afstaan teruggedraaid kan worden. Tegelijk moet het ook eenvoudiger worden om ouders tijdelijk hun rechten te ontzeggen, vindt Jevgenii Gontmacher.

Door het rigide beleid zitten de weeshuizen overvol met ‘halve wezen’, groeit 2.8% van de kinderen zonder gezin op en zijn andere kinderen weer overgeleverd aan mishandeling en verwaarlozing.

De nieuwe federale wet zou ook het pleeggezin moeten reguleren. Sommige regio’s hebben er nu hun eigen wetten voor. Een psychologe vertelt in het artikel dat adoptie in Rusland vaak geheim wordt gehouden voor de kinderen. Het is volgens haar echter beter dit op jonge leeftijd uit te leggen dan later als de schok des te harder aankomt.

Nasleep Naltsjik

Na druk vanuit het Europese Hof heeft de Russische overheid te kennen gegeven dat de lichamen van 65 islamitische strijders al een jaar gecremeerd zijn . In oktober deden aan de Tsjetsjeense regering in ballingschap gelieerde cellen een aanval op de stad Naltsjik in Kabardino-Balkarie. In de nasleep van de strijd was er slechts plaats in het moratorium voor de overleden agenten en burgers. De strijders werden in een koelcel naar Rostov aan de Don getransporteerd en daar na onderzoek gecremeerd. De nabestaanden horen nu pas wat er met de lichamen van hun familieleden gebeurd is.

Etnische spanningen in Stavropol (2)

9 juni 2007

Op 24 mei stierf een Tsjetsjeense student na een massale vechtpartij in de stad Stavropol.
Kommersant-Vlast stuurde een journaliste om Tsjetsjeense ooggetuigen te horen. Volgens één van hen was het de politie die Gilani Ataev tot de dood heeft geslagen. Toen hij hem probeerde te helpen werd hij in zijn been geschoten: ‘De ME zijn Nazi’s. Velen van hen hebben in Tsjetsjenië gevochten en zetten hier hun strijd voort.’

Een nabij wonende Russische oma heeft gezien dat vier politieagenten op een liggende man insloegen en hoe een ander vervolgens in zijn been werd geschoten.

Negen dagen later laaiden de spanningen weer op toen twee Russische studenten, Dmitri Blochin en Pavel Tsjadin, dood werden gevonden. Al snel deden er verhalen de ronde dat volgens gebruik op de negende dag een wraakactie was uitgevoerd. Een theoloog/islamoloog noemt dit echter onzin. Zowel in de Sharia als de Tsjetsjeense Adat heeft de negende dag geen bijzondere betekenis.

Na de begrafenis van de twee studenten kwam een groep van 1000 inwoners bijeen op een plein in de stad. Velen waren tussen de 14 en 16 jaar oud. Ook waren er volwassen mannen en hele gezinnen. De menigte eiste het aftreden van de regering, de deportatie van de Tsjetsjenen en een open onderzoek naar de moorden. In het publiek circuleerden volgens een journalist van Ekspert copietjes met teksten zoals: ‘breng je bijl of pistool!’ en ‘beëindig de genocide tegen het Russische volk!’

Tijdens die dag had de politie het park waar jongeren normaliter wandelen al gesloten. De veiligheidsdienst had de universiteiten en hogescholen van de stad om lijsten gevraagd van alle studenten die mogelijk in de stad zouden kunnen zijn. Het gerucht ging dat er een groep van 400 Tsjetsjenen in de stad aangekomen was. s’ Nachts waren er al schoten gehoord.

Eén man, Aleksandr Chernovolov, de leider van ‘het Jermolov Front’ (Jermolov is een Russische generaal die rond 1820 de opstanden van Dagestaanse en Tsjetsjeense volkeren onderdrukte) werd al voor de bijeenkomst opgepakt en hem wordt ‘het opruien van nationalistische haat’ (artikel 282) ten laste gelegd. Een woordvoerder van de DPNI (beweging tegen illegale immigratie) omschrijft Chernovolov als een Russisch Abu Jahjah: De man die de jongeren juist in toom had kunnen houden.

200-300 jongeren trokken tegen het einde van de bijeenkomst met bedekte gezichten naar het hotel ‘Toerist’ waar veel Kaukasiers verblijven. Onderweg vernielden ze eigendommen en winkels van stadsgenoten van Kaukasische afkomst. De ME greep in en arresteerde 51 hooligans, die overigens weer snel werden vrijgelaten. Kommersant noemt het politieoptreden adequaat in vergelijking met de aarzelende reactie ten tijde van de rellen in Kondopoga in de zomer van 2006.

De autoriteiten blijven de etnische spanningen ontkennen. De twee vermoorde studenten waren niet betrokken bij een van de eerdere vechtpartijen, zeggen ze. Van vergelding kan geen sprake zijn. De arrestatie van een verdachte maakt de zaak nog gecompliceerder. Hij past niet in het plaatje van een Tsjetsjeense vergeldingsactie. De jongen komt oorspronkelijk wel uit het overwegend Islamitische Tsjerkessie maar is een aanhanger van het oude orthodoxe geloof. Voorts lijkt hij ook geen moordenaar. Volgens zijn moeder althans. Vrienden bevestigen zijn alibi. Hij zou ten tijde van de moord in een heel ander stad geweest zijn.

De journaliste van Kommersant gaat nog op zoek naar wat Russische stemmen: ‘Ze hebben alle Russen Tsjetsjenië uitgejaagd. Hoeveel Kozakken hebben ze daar wel niet vermoord, in stukken gesneden? En hoeveel meisjes verkracht? Ze komen hier naar toe, stelen auto’s, mobieltjes, slaan mensen in elkaar en verdwijnen vervolgens naar hun Tsjetsjenië en niemand die hun daar kan vinden.’ ‘Ik ben geen skinhead. Bij ons zijn geen skinheads. We voelen helemaal geen haat richting de Kaukasiers. Maar als iemand ergens een Rus aanraakt dan staan wij met hem.’

Ze schrijft hoe haar sportclubs met namen als ‘Rossia’ en ‘Roes’’ getoond worden. Jongens in camouflagekleding in de kelders van oude fabrieken. ‘Wij leren hoe we onszelf en onze familie moeten beschermen’, zeggen de bezoekers. ‘Dat is niets crimineels. De Tsjetsjenen en Dagestanis hebben overal in de stad sportclubs. Het zijn allemaal vechters.’

Vladimir Nesterov, een woordvoerder van de Unie van Slavische maatschappelijke organisaties, voorspelt dat wanneer er nog een straatgevecht volgt dat er rellen honderd keer erger dan in Kondapoga zullen volgen. ‘Iedereen weet waar de ander woont en waar ze hun bedrijven hebben.’

Pluralisme

28 mei 2007
http://www.expert.ru/printissues/expert/2007/20/neizbezhnost_mirovogo_plyuralizma

Vladimir Pligin, voorzitter van de parlementaire commissies voor constitutionele wetgeving en staatsinrichting, pleit voor een sterke rol van nationale overheden in het globaliseringproces. Zijn ideeën zullen de lezer niet altijd even origineel in de oren klinken en wellicht doen terugdenken aan discussies over ontwikkelingsvraagstukken uit de vorige eeuw. Het is echter wel goed eens na te denken waarom deze geluiden nu weer klinken en waarom (ook) uit Rusland.

Alleen een globalisering gebaseerd op een platform globaal pluralisme met verschillende machtscentra, geeft de mogelijkheid om te spreken en om gehoord te worden, kan ons helpen om de zwarte vlek op de politieke wereldkaart in te kleuren en gebruik te maken van de voordelen die het proces van globalisering ons biedt.

De ecclesiast is ervan overtuigd dat er niets nieuws onder de zon te vinden is. Het globaliseringproces pretendeert in het licht van de geaccumuleerde historische kennis iets geheel nieuws te zijn in vergelijking tot de bestaande formules voor wereldorde. Men gaat er gemakkelijk vanuit dat globalisering onvermijdelijk leidt tot een verandering van het bestaande; een verandering van de huidige samenlevingsvormen naar iets nieuws. Men lijkt dit al als een voldaan feit te beschouwen. Het blijkt echter dat wanneer we de oude samenlevingsvormen afbreken er meer vragen oprijzen dan er antwoorden komen.

Globalisering is niet iets dat we kunnen overwinnen of iets waar we onszelf aan moeten overgeven. Aan de ene kant moeten we de gevaren minimaliseren en aan de andere kant de voordelen zien te benutten. Het industrieel en wetenschappelijk potentieel van Rusland, haar natuurlijke bronnen en menselijk kapitaal geeft ons land de mogelijkheid om actief aan het proces deel te nemen.

Pligin noemt een uitspraak van Thatcher waarin zij zei zegt dat politieke factoren de belangrijkste rol spelen in het globaliseringproces. Hij interpreteert de politieke factor binnen het globaliseringproces als het verkrijgen van de voordelen en de bescherming tegen de gevaren.

Er zijn de bekende gevaren; klimaatsverandering, competitie om natuurlijke bronnen, de marginalisatie van een deel van de wereld en een wereldbrede militarisering. Pligin is bezorgd dat de bescherming tegen deze gevaren vaak gezocht wordt in het scheppen van een enkel machtscentrum. Een dergelijk machtscentrum zou volgens hem leiden tot een nieuwe toren van Babel, een symbool van trots van de mensheid in zichzelf maar tegelijk de reden dat mensen elkaar niet meer kunnen begrijpen.

Een Russische filosoof zei eens: ‘Vooruitgang is niet hetzelfde als allemaal de zelfde richting uitgaan. Vooruitgang ontstaat op verschillende punten en bestaat uit de zoektocht in verschillende richtingen.’

Globalisering moet geen instrument zijn voor de monopolisering van macht en bestuur. De tegenovergestelde houding, die van een slachtoffer is ook niet goed. Het is voor Rusland van belang te bepalen wat globalisering is en waar de voordelen van het proces liggen.

Wie zijn het beste in staat om de voordelen van het proces te benutten? Pligin loopt het lijstje af: internationale organisaties, transnationale bedrijven en de nationale overheden. De laatste groep spelen volgens hem nog steeds de belangrijkste rol.

Om te illustreren dat nationale staten thuishoren in het globaliseringproces wijst hij erop dat globalisering in de praktijk niet alleen leidt tot mogelijke centralisatie maar ook autonomisatie. Hij wijst op het uiteenvallen van de Sovjet Unie, Tsjecho-Slowakije en Joegoslavië. Processen van autonomisatie werden vroeger vaak onderdrukt met militair machtsvertoon. Tegenwoordig moet men veel voorzichtiger te werk gaan. Terroristen kunnen immers relatief eenvoudig de hoofdstad van een ontwikkeld land treffen. Voorts zijn nationale staten vaak helemaal niet zo oud en eigenlijk de kinderen van het globaliseringproces of ten minste die van de late koloniale periode.

Het zijn nationale staten die migratiestromen reguleren, het zijn nationale staten die het gevecht met de brain drain aan moeten gaan. Het laatste proces is immers een belangrijke oorzaak van het ontstaan van pariah staten, staten die in een later stadium geen talenten meer leveren aan de universiteiten van de ontwikkelde wereld maar aan de krachten van het terrorisme.

De instituten die tijdens het globaliseringproces ontstaan kunnen de bestaande nationale overheden niet vervangen. Zij vormen slechts een buitenste schil maar zijn ineffectief en leiden tot een verval van beschaving in het gebied. Als voorbeeld noemt Pligin Afghanistan, de groei van de opiumproductie en de wapenhandel aldaar.

Met onder ander Afghanistan in gedachten wijst hij erop dat in het proces van globalisering subjecten (internationale instituten) en objecten (nationale overheden) in voortdurend contact met elkaar staan. Degradatie van de objecten is in de praktijk echter nooit voordelig voor het niveau van beschaving in het gebied. Centralisatie leidt via het ontstaan van beschavingsarme gebieden tot hernieuwde decentralisatie.

Alleen een globalisering gebaseerd op een platform van globaal pluralisme met verschillende machtscentra, geeft de mogelijkheid om te spreken en om gehoord te worden, kan ons helpen om de zwarte vlek op de politieke wereldkaart in te kleuren en gebruik te maken van de voordelen die het proces van globalisering ons biedt. Pligin introduceert daarom de term globaal pluralisme, de erkenning van het naast elkaar bestaan van verschillende politieke en sociale waarden.

Er moet een gezamenlijke bereidheid zijn tot deelname aan het proces van globalisering. Verschillende snelheden en verschillende niveaus van ontwikkeling moeten niet de reden zijn om van iedereen hetzelfde te verwachten en te eisen. Verschillen in benadering hoeven niet zo snel geïnterpreteerd te worden als een onrechtvaardigheid.

Maar wat te doen met staatsvormen die een zeer negatieve isolationistische politiek voeren? Uitschakeling van het regime, onderhandelingen of onverschilligheid? Pligin denkt dat het basiscriterium de gedragsvrijheid van andere politieke spelers zou moeten zijn zonder dat zij hoeven te vrezen voor hun fysieke liquidatie. Een slecht bestuurd land is echter in principe minder gevaarlijk dan een niet bestuurd land, voegt hij eraan toe. De ervaring in Irak wijst erop dat een ondoordachte liquidatie van de overheid tot veel onverwachte ellende kan leiden en dat het makkelijker is onderhandelingen te voeren met een centrale overheid dan met verschillende juridisch niet legitieme vertegenwoordigers van bendes die miljoenen mensen terroriseren.

Hij is van mening dat gezonde nationale staten bij machte zijn om de gevaren van het globaliseringproces te beteugelen en van de voordelen te profiteren, en zo enkele beschavingscentra van globalisering te stichten, die met elkaar samenwerken en andere staten met een gebrek aan interne bronnen kunnen helpen zich te ontwikkelen.

In de wereld mag er geen monopolie op de macht bestaan. En deze uitspraak heeft ook betrekking op projecten en gedachten. Het is een grote vergissing dat er slechts één centrum is voor de ontwikkeling van een nieuw product. Er zijn immers overal intellectuele centra: in Saudi Arabie, China, Rusland, India. Hun projecten hebben ook het recht om besproken te worden. Dat is globaal pluralisme.

Maar waar moet er gesproken worden? Na het afwerken van het rijtje internationale instituten concludeert Pligin dat zij praktisch allemaal gecontroleerd worden door de westerse samenleving. We moeten nadenken over de modernisatie van internationale instituten naar het concept van een globaal pluralisme, besluit hij.

PRO(vocatie)

28 mei 2007
http://www.expert.ru/printissues/expert/2007/20/vostochnoevrpeyskaya_provokaciya

De reactie van Rusland op de plannen van de Verenigde Staten voor een elementen van het raketschild PRO in Tsjechië en Polen moet hard maar accuraat zijn, schrijft Ekspert. Het artikel biedt een goede kijk in strategie van de Russen.

Officieel vormt het systeem een bescherming tegen schurkenstaten, die aan nucleaire wapens werken, zoals Noord-Korea en Iran. Deze argumentatie heeft echter minstens twee zwakke plekken. De Iraniërs hebben op zijn vroegst pas in 2015 de raketten die Europa kunnen treffen. Om nog maar niet te spreken over de VS zelf. Ten tweede hebben de gebeurtenissen van 9/11 aangetoond dat een aanval ook uitgevoerd kan worden met andere middelen dan raketten.

Onze generaals zeggen dat het systeem tegen Rusland gericht is. Wie moeten we geloven? De VS die ondanks hun belofte de NATO oostwaarts heeft uitgebreid? Dezelfde VS die vervolgens beloofde dat het in de nieuwe alliantieleden geen militaire infrastructuur zou onderbrengen?

Laten we hen deels geloven. Oorspronkelijk was het doel van het PRO systeem allerminst de containment van Rusland (al werd de mogelijkheid vast opengehouden) Het systeem was vooral gericht op het nieuwe gevaar, het gevaar van de 21^ste eeuw, the rise of China. Op de korte en middellange termijn kan het systeem immers niet de gelijktijdige lancering van honderden Russische raketten tegenhouden maar wel die van tientallen uit China.

Ook moeten we ervan uit gaan dat de Amerikanen rekening houden met een mogelijke verdere uiteenval van de Russische Federatie waarbij er enkele kernwapens in de handen van een ‘provinciale vorst’ kunnen vallen..

De Russische generaals gaan er ook van uit dat de VS de nodige infrastructuur bouwt waardoor het later vergroten van het aantal afweerraketten eenvoudig is. Dit gecombineerd met de langzame afname van het aantal parate Russische kernraketten levert op de lange termijn wel degelijk een gevaar op voor de pariteit.

Maar waarom Tsjechië en Polen en waarom nu? De Amerikanen willen Europa hun plaats wijzen en haar van Rusland afwenden, denkt Ekspert.

De Amerikanen stonden oorspronkelijk positief tegenover de Europese integratie op het gebied van veiligheid. Na het einde van de koude oorlog heerste het beeld dat de Europeanen in de toekomst hun eigen veiligheid zouden gaan verzorgen. De Amerikanen zagen de EU toen nog niet als een concurrent. De snelle uitbreiding ingezet door de vereniging van Duitsland en de opsplitsing van Tsjecho-Slowakije verzwakte echter het besluitvormingmechanisme van de EU en mede daardoor bleef het eenvoudiger voor de Europese landen om hun veiligheid aan het NATO blok toe te vertrouwen.

Er ontstonden ook scheurtjes in binnen de trans-Atlantische verhoudingen. Oud Europa sprak zich uit tegen de terugtrekking van de VS uit het ABM verdrag en was vervolgens een reeks landen fel gekant tegen Bush zijn kruistocht naar Irak, zo publiekelijk vraagtekens zettend bij de Amerikaanse aanpak van het internationale terrorisme.

VS is ook niet blij met de toenadering van enkele grote Europese landen met Rusland. Economische banden zouden op de lange termijn kunnen leiden tot politieke samenwerking.

Daarom heeft de VS gekozen om twee Oost Europese landen die hun ‘koloniale syndroom’ nog niet hebben overwonnen voor hun karretje te spannen. Voor de presidenten van Tsjechië en Polen gaat het immers niet om bescherming tegen Iran, maar om het gevaar van de Russen. Deze anti-Russische stemming van onze vroegere broeders, zo hopen de Amerikanen, wekt vast een felle reactie op vanuit Moskou, een reactie die de Europeanen zou aantonen hoe onbetrouwbaar Rusland wel niet is.

Wat moet Rusland in deze situatie doen? Niets doen is erkennen dat we niet grootmacht zijn die de hele wereld zou moeten respecteren. Niets doen betekent ook dat de volgende installatie in Georgië gebouwd zal worden.

Aan de andere kant zitten we ook niet te wachten op een nieuwe wapenwedloop. De belangrijkste les van de Sovjet Unie is immers dat de macht van ons land niet bepaald wordt door het aantal kernraketten maar door kracht van onze economie, door een nationaal idee en door de capaciteit van de overheid om aan de wensen van onze burgers tegemoet te komen. Wanneer de VS miljarden dollars wil investeren in een defensieschild dan is dat hun goed recht, zegt Ivanov. Wij moeten echter slimmer zijn.

Moeten we dan ingaan op het aanbod van de Amerikanen om te participeren in het project? We zouden inderdaad samen een systeem kunnen bouwen dat het gevaar van Iraanse raketten neutraliseert. Dit zou echter een 180 graden draai betekenen voor onze buitenlandse politiek. Door toe te treden bij het westerse kamp zouden we onze overtuigingen inzake stabiliteit en veiligheid verloochenen, onze eigen bewegingsvrijheid verminderen en onze relaties met andere partners waaronder China en Iran verstoren.

Het antwoord waar Ekspert dan eindelijk toe komt is tweeledig. Ten eerste moet Rusland op militair gebied ‘asymmetrisch’ reageren. Dat wil zeggen goedkoop en effectief. Wel nieuwe raketten ontwikkelen maar niet als vroeger in de Sovjet Unie toen we ze als ware broodjes uit de fabrieken reden. De realiteit heeft de bewering van Ekspert in middels al ingehaald. Vorige week testte Rusland een nieuwe intercontinentale raket, de RS-24.

Ten tweede moet Rusland haar Europese partners een combinatie van gereserveerdheid, verantwoordelijkheid en bezorgdheid tonen. Het moratorium op het CFE verdrag past binnen deze strategie. Het westen voldoet immers zelf niet de voorwaarden onder dit verdrag, ten tweede is de vernietiging van ‘gewone’ wapens al bijna gecompleteerd en begrijpt iedereen dat Rusland niet opnieuw zoveel wapens zal produceren. Daarnaast toont Rusland haar bereidheid tot onderhandelingen.

Rusland moet ook haar Europese partners verzekeren dat het geen slachtoffer wenst te worden van de unilaterale terugtrekking van de VS uit het ABM verdrag en dat het zorg draagt over de veiligheid van Europese staten. Dit betekent ook dat de Europeanen moeten beseffen dat wanneer de het afweersysteem in Europa geplaatst wordt deze gebieden automatisch een mogelijk doel worden van Russische raketten. Vanuit een strategisch oogpunt is dit volkomen logisch. Ook kunnen we zo de anti-Russische elementen in de Oost-Europese landen isoleren. (Ik zou zeggen: het Europese publiek de ernst van de zaak duidelijk te maken, JM)

Rusland ondersteunt ook slim de initiatieven van verschillende Europese leiders om de zaak in EU en NATO verband te bespreken. Achter de schermen hebben we ook het voorstel aan de Europeanen gedaan om gezamenlijk met hen een gelijk systeem te ontwikkelen. Het zou voor ons zeer voordelig zijn, enerzijds om in de Europese veiligheidssysteem te integreren en anderzijds om niet langer als de stormkraai gezien te worden.

De Amerikanen zitten inmiddels dankzij onze politiek in de verdrukking. De Poolse en Tsjechische leiders hebben al gevraagd om meer militaire zekerheid in de vorm van patriot raketten. Dit verhoogt niet alleen de drempel voor de Amerikanen zelf maar ook voor de ander Europese landen.

Kort nieuws week 22

Gerasjenko

De opvolging van Poetin gaat niet zo zeer om de poppetjes als wel politieke hervormingen, zegt mogelijke presidentskandidaat Gerasjenko in een interview met Kommersant. In tegenstelling tot zijn vaak recalcitrante oppositiegenoten eert hij Poetin met de orthodox geladen benaming ‘wonderdoener’. Zijn opvolger zal het niet eenvoudig krijgen. Hij of zij zal worden geconfronteerd met een gebrek aan legitimiteit. Legitimiteit kan volgens Gerasjenko verdient worden door vrije verkiezingen gevolgd door politieke hervormingen: Meteen na de verkiezingen zal de nieuwe president een deel van zijn of haar macht moeten afstaan aan de parlementaire meerderheid.

Mij valt op dat politieke hervormingen niet alleen de wens is van Gerasjenko maar ook van de partij ‘Verenigd Rusland’, die de parlementaire meerderheid vorm geeft. Hen gaat het met name om de vertegenwoordiging van (hun) partijbelangen in het kabinet. Wanneer dit gebeurt betekent dat automatisch ook minder macht voor de nieuwe president.

Partijstrijd

Sergei Mironov van Rechtvaardig Rusland voorspelde deze week dat zijn partij en de communisten na de verkiezingen één blok zullen vormen. Deze uitspraak zette kwaad bloed bij de leiding van de KPRF. Zij zien geen enkele reden voor samenwerking met een pro-Kremlin partij. Ik kan Mironov wel volgen. Na het vertrek van Poetin is ‘Rechtvaardig Rusland’ immers een gewone oppositiepartij zonder bijzondere bescherming en zitten beide linkse partijen als minderheden in een parlement gedomineerd door het rechtse, centristische ‘Verenigd Rusland’.

Mironov opperde ook een enigszins populistische belasting op luxeartikelen. Critici noemen het symboolpolitiek. Belasting op onroerend goed of op erfenis zou veel effectiever zijn. De orthodoxe kerk, een niet de onderschatten factor, houdt wel van symboolpolitiek.

Terwijl Rechtvaardig Rusland zijn pijlen op de linkse kiezer richtte, beloofde ‘Verenigd Rusland’ andermaal dat 20% van hun parlementariërs jonger zal zijn dan 35 jaar. Dit ter motivatie van de leiders van de diverse jongerenbewegingen, gelieerd aan de partij zelf of het Kremlin.

Verenigd Rusland presenteerde deze week ook het mechanisme waarmee de partijlijsten voor de parlementsverkiezingen worden opgebouwd. De truc zit hem in het aantal lijsten per regio. Is er een goede lijsttrekker in de regio, meestal de gouverneur, dan komt er één lijst. Heeft de gouverneur van de regio geen partijkaart van VR of is hij incapabel in de ogen van het federale partijbestuur, dan wordt de lijst opgesplitst in twee tot vier delen.

Belastingvoordeel NGO’s

De ministeries van financiën en economische ontwikkeling bereiden een wetsontwerp voor dat niet- commerciële organisaties vrijwaard van belastingheffing op inkomsten. Het zou om een totaalbedrag gaan van 57 tot 86 miljoen euro. Organisaties moeten echter wel willen garanderen geen politieke en commerciële activiteiten te ontplooien.

Op dit moment betalen NGO’s 24% belasting op inkomsten uit verleende diensten. Er staan 359 duizend NGO’s geregistreerd. Hun jaarlijkse budget is tezamen 3,6 miljard euro, een half procent van het BNP. Een derde van het bedrag komt uit schenkingen, 17% vanuit buitenlandse fondsen. De rest, ongeveer de helft, wordt zelf verdient.

Verschillende mensenrechtenactivisten vallen over de formulering vande extra vereisten. ‘NGO’s voeren immers per definitie geen politiek.’ ‘Kennen de bureaucraten hun eigen wetten soms niet’, klagen ze zuur. ‘Ik betwijfel of de overheid belastingvoordeel wil geven aan die NGO’s die deel zijn van de oppositie’, zegt Lev Ponomarev. Als Nederlander vraag me weer af hoe je deel kan zijn van de oppositie zonder politiek te bedrijven.

Oppositiemarsen

Volgend weekend is het weer raak. Eerst 9 juni in Sint Petersburg en dan 11 juni in Moskou. In Sint Petersburg willen de organisatoren over de Nevskii prospekt lopen. De lokale overheid heeft hun het park ter ere van de 50 jarige verjaardag van de oktober revolutie aangeboden. Dit werd uiteraard niet geaccepteerd door de organisatie. Van hetzelfde laken een pak in Moskou. De lokale overheid biedt de organisatoren de mogelijkheid langs de kade van Taras Sjevtjenko te lopen. De organisatie wil echter over de Tver boulevard lopen.

‘Een Ander Rusland’ lid Kasjanov is nu officieel presidentskandidaat voor zijn kleine ‘democratische’ partij. Zijn programma verschilt niet veel van de Kremlin koers, behalve dan dat hij de olie, gas en energiemarkt wil openstellen voor buitenlandse bedrijven. Helaas voor Kasjanov mogen de laatstgenoemden niet stemmen.

Kunst en cultuur

Poetin sprak woensdag met de leden van de presidentiële raad voor kunst en cultuur. Rode draad in de gesprekken was de functie van de Russische cultuur in de opvoeding van de jeugd. De jonge generatie moet immers beschermd worden tegen de invloed van ‘het westerse surrogaat’. Een leuke uitspraak van cinematograaf Dondurei: ‘De relatie tussen volk en cultuur is als een computer. Verwijder de software en je hebt niets anders dan een hoop ijzer.’

Volgens Poetin is internet een onafscheidelijk deel geworden van het leven van jongeren. Toch is maar 0,5% van de informatie op het net gericht op culturele opvoeding. De overheid moet meer in het internet investeren. Criticasters van persvrijheid in Rusland kunnen zich verheugen: er werd met geen enkel woord gesproken over het afgrenzen van informatie.

Poetin maakte zich lichtjes belachelijk door fel uit te halen naar de tv kanalen, die in zijn ogen te veel buitenlandse soaps zouden uitzenden. Waarschijnlijk is het vele jaren terug dat hij voor het laatst een avondje achter de buis zat. Het aantal buitenlandse producten is op de meeste zenders inmiddels gedaald tot 8-15%. Pavel Sjeremet van kanaal 1: ‘De kijker wil slechts drie onderwerpen: politiek, sport of bloed. Serieuze politici zijn er niet, Russische sporters presteren ondermaats en wat er over blijft is bloed.’

Sociale en humanitaire wetenschappen moeten meer prioriteit krijgen, concudeert de raad. Er ligt te veel nadruk op economische en technologische vraagstukken. Dit geldt voor alle leeftijdsgroepen. Kunstacademies en bibliotheken zouden meer geld moeten krijgen. Vernieuwing van bibliotheken zal gebeuren onder auspiciën van de Presidentiële Bibliotheek vernoemd naar Boris Jeltsin en het Fonds voor de Russische Taal.

Kovytkin

Kommersant verwacht dat de licentie van TNK/BP voor het winnen van gas uit het Kovytkinveld over twee weken wordt ingetrokken. Het uitstel zou te maken hebben met het economische forum in Sint Petersburg van het aankomende weekeinde.

De dochteronderneming van TNK/BP, Roesija Petrolium, tekende ooit een contract waarin stond dat het veld 9 miljard kubieke meter gas per jaar aan de Irkoetsk regio zou leveren. Er wordt nu echter maar 33,8 miljoen m3 per jaar gewonnen. Twee keer heeft het bedrijf tevergeefs verzocht om aanpassing van de licentie. De regio zou helemaal geen 9 miljard m3 nodig hebben.

Kommersant ziet twee mogelijke scenario’s. Of de licentie vervalt aan de staat en wordt vervolgens opnieuw in de verkoop gezet. Of Gazprom koopt een meerderheidsbelang in het conflict en belooft de productie op te voeren terwijl ondertussen via andere Gazprom velden de gastoevoer naar de Irkoetsk regio wordt verzekerd.

Volgens Ekspert hebben de Britten zich al verzoend met het verlies van de licentie. Het bedrijf maakte zojuist bekend dat het 1 miljard dollar investeert in een project aan de Libische kust. ‘Is het niet vreemd dat de Britten in kolonel Kaddafi wel een goede partner zien?’, sneert de journalist van Ekspert.

Prochorov

Tycoon Prochorov maakte al eerder bekend zich terug te trekken uit het staalimperium dat hij samen met Potanin heeft opgebouwd. Na verkoop van verschillende pakketten aandelen stopt hij 17 miljard dollar in de Oneksim bank. De bank gaat investeren in de ontwikkeling van nanotechnologie, waterstofenergie en geologisch onderzoek naar de aanwezigheid van delfstoffen (geen olie en gas) Ingewijden vertellen me wel vaker dat we ontwikkelingen op het gebied van duurzame energie uit Rusland kunnen verwachten.

Loegovoi

Loegovoi krijgt in de Russische pers ruime aandacht voor zijn alternatieve theorie. MI6 en Berezovskii zouden hem hebben willen rekruteren voor het verkrijgen van compromitterend materiaal over het gezin van Poetin. Als echte patriot was dat voor hem natuurlijk geen optie.

Zijn onthullingen over een netwerk dat voor Russische ‘dissidenten’ Brits asiel zou regelen in ruil voor anti-Russische artikelen in de westerse pers en contacten tussen Berezovskii en Tsjetsjeense terroristen passen goed in het wereldbeeld dat vele Russen hebben en lijkt zo de bevestiging van lang gekoesterde vermoedens te zijn. In principe werkt het mechanisme niet veel anders als bij ons in het westen. Een paar wilde verhalen over Russische spionnen en het zal Poetin wel geweest zijn.

Interessanter vind ik Ekspert's ontdekking dat in de Engelstalige vertaling van het uitleveringsverdrag tussen Rusland en de Europese conventie staat dat ‘Russia may not extradite’. De tekst geeft ruimte voor een keuze. De Russischtalige tekst gebruikt echter de bewoording ‘mozjet ne byt’, dat zoveel betekent als ‘in geen geval’.

Toen de Britten in de afgelopen week om uitlevering van Loegovoi vroegen, dachten zij dus op basis van hun documenten dat Rusland een keuze zou kunnen maken. Vertegenwoordigers van de Russische overheid antwoordden echter op basis van hun document dat er volgens de wet geen sprake van uilevering kan zijn. De Britten interpreteerden dit vervolgens ‘door de fout in de vertaling’ als een politiek gemotiveerde afwijzing van hun verzoek.

Boetovo

Deze week weer aandacht in de pers voor het dorp Boetovo, nabij Moskou. Daar wil het bouwbedrijf Glavstroi woningen bouwen, maar stuit echter op de onwil van lokale bewoners. Vorige week stemde twee activisten van het eerste uur in met een verhuizing. Voor een woonruimte van 13 m2 krijgen ze twee éénkamer woningen terug.

Meteen kwam het bouwbedrijf met groot gareel het dorp binnen gereden. De hoofdstraat werd met een hek afgezet ‘om de bouw te beschermen’. De dorpsbewoners probeerden het hekwerk weer af te breken.

Zij kregen morele steun van de parlementariër Mitrochin. Hij kreeg deze week een klacht aan zijn broek van zijn collega afgevaardigde uit het district waar Boetovo in ligt. Volgens Mitrochin is Boetovo echter niet het feodale bezit van zijn collega. ‘Ik ben door alle Moskovieten gekozen’.

Rossiiskaja Gazeta toont sympathie voor de autoriteiten en het bouwbedrijf. In sommige woningen staan inmiddels al zoveel bewoners ingeschreven die speculeren op een vervangende woonruimte, dat het gemiddelde aantal vierkante meter per inwoner 0,6 m2 bedraagt.

Handelsverbod biomedische materiaal

Deze week was er flinke ophef over een plots verbod van de in- en export van biomedisch materiaal. Allereerst was het onduidelijk door welke instantie het besluit was genomen. Uiteindelijk blijkt het de douanedienst te zijn die een halt wil toeroepen aan de illegale handel in organen. Ze beloven binnenkort met duidelijkere richtlijnen te komen. Kommersant bericht vandaag, maandag, dat Poetin er vaart achter heeft gezet en de zaak binnen dagen opgelost kan zijn.

Slachtoffer van de wat ondoordachte actie zijn Russische ziekenhuizen en hun patiënten die nauw samenwerken met hun collega’s in het buitenland. Ekspert noemt als voorbeeld het centrale register voor beenmergtransplantaties gevestigd in Leiden.