Het electorale debat

De presidentsverkiezingen zijn vanuit het oogpunt van de westerse democratie, een politieke strijd tussen presidentskandidaten met verschillende opvattingen, een overduidelijk non-event. Het dieptepunt is misschien wel het televisiedebat waarin kandidaat Zjirinovskii verbaal en fysiek geweld gebruikt jegens een woordvoerder van de ‘Democratische Partij, Nikolai Gotsa, vereeuwigd in dit youtube filmpje.

Kommersant vermeldt dat de Centrale Kiescommissie niet naar de rechter zal stappen om de uitsluiting van Zjirinovskii te eisen. Gotsa zelf zal wel een zaak aanspannen.
Een ander element uit het electorale debat, dat ik wil aanstippen is een interview met de kandidaat van de Communistische Partij Zjoeganov in Rossiiskaja Gazeta. Zjoeganov agiteert tegen de onwil van de overheid om op te treden tegen de immorele sfeer in de samenleving en het verval van de Russische cultuur.

“Ze doen er niets aan. Ze willen geen halt toeroepen aan de ongebreidelde zakkenvullerei op alle ‘show’kanalen, waar er niet het kleinste moment overblijft voor de Russische taal, voor de Russische mens. De commercie regeert. “ … “De beeldbuis toont ons eindeloze beelden van het Amerikaanse leven. Er wordt meer gepraat over de Amerikaanse verkiezingen dan de onze. Wij kunnen niet eens normale debatten organiseren, zodat de mensen begrijpen wat er gebeurd en bewust hun keus kunnen maken.” “De televisie is een helse machine, die ons morele en spirituele fundament verwoest .” … “Wanneer we niet iets radicaal veranderen aan de televisie en ander media, hoe kunnen we dan serieus rekenen op de door onze huidige president verkondigde overwinningen en de uitvoer van het strategische plan tot 2020?” … “Wat voor een overwinningen kunnen dat worden in vergelijking met de gigantische overwinningen uit de Sovjet periode? Toen haalde het land overwinningen zonder weerga, omdat er in het land een geheel andere sfeer heerste, andere verhoudingen, andere waarden en idealen.”

Zjoeganov stelt voor een maatschappelijke toezichthouder op te richten bestaande uit “talentvolle, wijze en verantwoordelijke mensen, die collectief bepalen welke programma’s te ondersteunen en financieren en welke programma’s tot rede te brengen.”

Ook bekritiseert Zjoeganov Medvedev’s houding tegenover de veteranen van Stalingrad. Echt respect tonen zou betekenen dat hij hen belooft Volgograd haar oude naam terug te geven. Het valt hem op dat er in de schoolboeken wordt gesproken van de Tweede Wereldoorlog en niet de grote vaderlandse oorlog en de strijd om Stalingrad slechts in enkele pagina’s wordt besproken, terwijl de meeste aandacht uitgaat naar de gevechten van de geallieerden aan de Atlantische kust en in Noord Afrika. “Het is zover gekomen dat schoolkinderen niets weten van Zoja Kosmodemjanskaja, Aleksandr Matrosov en Joeri Gagarin.” … “Het lijkt erop dat niemand verontwaardigd is dat in Tallin de graven van onze soldaten zijn geopend en de het monument van de bronzen soldaat is verplaatst . En dat in de Oekraïne Mazepa, Petljoera en Bandera opnieuw op een voetstuk gezet worden.”

Ik heb voor dit interview met Zjoeganov gekozen om Poetin’s inperkingen van de persvrijheid, zijn historisch relativisme en zijn kille houding jegens het westen even kort in een perspectief te zetten.