Moskou

http://www.rg.ru/2007/06/26/luzhkov.html
http://www.expert.ru/printissues/expert/2007/25/interview_glazychev/
http://www.expert.ru//2007/06/27/luzhkov/

Joeri Loezjkov werd deze week voor de vijfde maal beëdigd als burgemeester/gouverneur van Moskou stad. Rossiiskaja Gazeta vraagt Loezjkov hoe hij het vindt om niet door zijn burgers gekozen te zijn maar aangewezen door de president. ‘Ik zou me inderdaad comfortabeler hebben gevoeld als ik door het volk gekozen was.

Het nieuwe systeem is echter bevorderlijk en noodzakelijk. Ten eerste moet het volk nog leren om de meest effectieve en niet de meest levendige en schreeuwerige leiders te kiezen. Ten tweede is het erg belangrijk om de uitvoerende macht te versterken. Vooral in regio’s zien we in veel gevallen te weinig resultaat als het gevolg van verkeerde keuzes van personeel. Wat hij wil zeggen is dat de bazen niet altijd genoeg macht hebben om hun niet goed presterende ondergeschikten te vervangen. Hou deze gedachte vast. Aan het eind van dit stukje komt ie nog eens terug.

Loezjkov belooft zich vervolgens bezig te houden met de woningnood, het verkeer, de ziekenhuizen en de sociale programma’s. De gedupeerden van malafide investeringsfondsen voor huizenbouw, nog recent op de kaart gezet door Poetin, noemt hij niet. Zij protesteren recentelijk in de stad en staken een enorme hoop afval aan als symbool voor de loze beloftes van de burgemeester voor hen een oplossing te zoeken. Loezjkov ’s banden met de bouwsector zijn berucht. Na het lezen van het interview van Ekspert met Vjatsjeslav Glazytsjev, voorzitter van de commissie binnen Publieke Raad voor regionale ontwikkeling, daalt ook mijn vertrouwen in een resultaatgerichte aanpak van de wel genoemde problemen.

Glazytsjev levert ongezouten kritiek op het beleid van Loezjkov. Moskou is (volgens consultbureau Mercer) de duurste stad ter wereld, maar qua levenskwaliteit staat de stad op plaats 190 (van 215).

Loezjkov is volgens Glazytsjev alleen opnieuw benoemt om een panieksituatie aan de vooravond van de nationale verkiezingen te voorkomen. Omdat het bestuursapparaat van de stad Moskou zo een ‘donkere kist’ is , zou niemand na vertrek van Loezjkov weten hoe de stad te besturen en wacht de inwoners chaos en catastrofes. Loezjkov zal waarschijnlijk na de verkiezingen op eigen verzoek aftreden.

Moskou is uitgegroeid tot het slechte voorbeeld voor de rest van het land, aldus Glazytsjev. Er is geen regio, zelfs niet Tatarstan, dat zoveel lak heeft aan de federale wetgeving. Politieke beslissingen worden genomen zonder publieke discussie en het stadbestuur draait op geld dat niet in het officiële budget genoemd wordt. Slechts een handvol mensen weet waar de geldstromen vandaan komen en waar ze naar toe gaan. Topeconoom Jevgenii Jasin noemt in een ander artikel Moskou ‘de hoofdstad van corruptie’.

Lazytsjev wijst ook op de kloof die ontstaan is tussen Moskou stad en de omliggende Moskovskii regio. Loezjkov voert een paternalistisch beleid met veel steun voor gepensioneerden en andere inwoners rond of onder het bestaansminimum. Zijn electorale successen waren deels daaraan te danken. Het nadeel van dit beleid is dat er veel gepensioneerden en arbeidsongeschikten in Moskou wonen en willen blijven wonen. Omdat de stad vooral werkende mensen nodig heeft neemt het forensenverkeer tussen de omliggende regio en de stad alleen maar toe.

Er zijn dan wel hoge subsidies, maar er lijkt geen beweging te zitten in de sociale woningbouw. Lazytsjev zegt een vriend te hebben die al jaren op één en dezelfde plaats op de lijst staat. ‘Als Moscoviet weet ik niet wat ze aan het doen zijn. Een onafhankelijk onderzoek heeft nog nooit plaatsgevonden’.

Lazytsjev denkt een groot deel van het transportprobleem op te kunnen lossen met een uitbreiding van het metronet. Net als in Parijs wil hij expreslijnen die de stad binnen een half uur kunnen doorkruizen. Mensen moeten een reden hebben om de auto te laten staan. De metro is echter al jaren het koninkrijk van ene mijnheer Gaev. ‘Hoeveel hij aan reclame verdient weet niemand. Waarvoor hij dat geld gebruikt weet ook niemand.’

Nog een voorbeeld is het systeem van illegale Tadzjiekse straatvegers. De directeur stadsreiniging rijdt rond in een witte Mercedes, betaalt grijze salarissen, deelt tijdelijke verblijfsvergunning uit en laat voor de show af en toe enkele van zijn werknemers oppakken. De migrant-arbeiders zijn uiteraard blij met het werk, maar het zou ook anders kunnen, denkt Glazytsjev.

Zoebarevitsj, professor in de geografie zegt dat het Moskouse stadbestuur nooit effectief heeft hoeven werken. Jaarlijks groeit het officiële budget met ongeveer 30 miljard euro.

Borosov, de president van een belangenorganisatie voor kleinbedrijf, is van mening dat het bestuur van Loezjkov in zijn eerste vijf jaar wel effectief was. Zeker voor het kleinbedrijf heeft hij toen veel goeds gedaan. In de loop van de tijd zou hij echter het slachtoffer geworden zijn van de bureaucraten om hem heen. Waarschijnlijk die mijnheer Gaev en die directeur stadreiniging in zijn witte Mercedes en vast nog anderen met minder duidelijke functieomschrijvingen. Wellicht vindt Loezjkov daarom dat hij nog niet genoeg macht heeft. Dit ondanks dat hij de baas is van Moskou.