Loekoil

http://www.rg.ru/2007/06/28/alekperov.html

Rossiiskaja Gazeta ontbijt met Vagit Alekperov, de CEO van Loekoil.

Alekperov denkt toonaangevend te kunnen zijn in de verhoging van de benzinekwaliteit. Loekoil en ook Rechtvaardig Rusland leider Mironov lobbyen al een tijdje voor een stappenplan waarbij in Rusland geproduceerde benzine moet voldoen aan eerst de Euro3 emissiestandaard (in de EU geïntroduceerd in 1999), vervolgens de Euro4 standaard (in de EU geïntroduceerd en 2005) en dan de Euro5 standaard. (in de EU in 2009) De CEO van Loekoil denkt aan accijnsverlaging voor brandstof van hoge kwaliteit . De regering toont nog niet veel interesse in het idee. Alekperov verwacht dat Rusland rond 2011 aan de eerste standaarden kan voldoen.

Hoewel Loekoil een afdeling heeft voor onderzoek naar alternatieve energiebronnen verwacht hij in de komende 50 jaar geen alternatieven voor olie en gas. Op de universiteit leerde ik dat onze voorraden over 40 jaar op zouden raken. Vandaag de dag noemt men dezelfde tijdsspanne. De technologie van oliewinning wordt steeds beter. We delven nu bijvoorbeeld in Zuid Afrika op een diepte van 2 kilometer onder water. Er zijn enorme voorraden die we nog niet zijn begonnen te ontginnen. We moeten daarom wel veel geld investeren in betere technologie. Rusland draagt een enorme verantwoordelijkheid voor de stabiele verzekering van energie aan andere landen, waaronder de helft van Europa.

Loekoil verwacht veel van het noordelijke deel van de Kaspische Zee. Het bedrijf heeft zich qua geologisch onderzoek vooral op deze regio gericht. ‘De toekomst van Loekoil en de zuidelijke regionen van Rusland zal verzekerd zijn wanneer dit gebied goed ontgonnen kan worden. In 2009 exploiteren we het eerste Kaspische veld genoemd naar Joeri Kortsjagin. Daarna verwachten we elke twee tot drie jaar een nieuw veld te kunnen exploiteren.’

We werken ook actief in Kazakstan en Azerbeidjaan. In Oezbekistan starten we dit jaar. In Turkmenistan hebben we van de overheid toestemming gekregen om het continentale plat van de Kaspische zee te onderzoeken. Dit zijn wegens de risico’s verbonden aan de ontginning van de Kaspische zee gezamenlijke projecten met andere oliemaatschappijen Rossiiskaja Gazeta vraagt of deze risico’s verband houden met meningsverschillen over territoriale claims op de bodem van de Kaspische Zee. Alekperov zegt het volste vertrouwen te hebben in de richtlijnen die het Russische ministerie van buitenlandse zaken zijn bedrijf meegeeft. En de ecologen? De Volga delta is inderdaad een uniek gebied, zegt hij. We observeren alle ecologische vereisten en met financiële hulp van ons bedrijf worden dit jaar 20 miljoen jonge steurtjes uitgezet.

Alekperov noemt het 20% aandeel dat Conoco Philips in Loekoil heeft genomen als een van de beste ontwikkelingen in de afgelopen tien jaar. Ook wil hij meer samenwerken met Gazpromneft, de olieafdeling van de gasgigant. Er wordt al samengewerkt in de Kaspische zee en qua chemische verwerking met Gazpromdochter Sibur. Loekoil hoopt vooral op samenwerking in Oost Siberie. Daar liggen velden waarvoor de overheid binnenkort de licenties zal vergeven/verkopen.

Loekoil is ook actief in de verwerkingsindustrie en de verkoop van kant en klare producten. Het bedrijf heeft 2000 tankstations in de VS, 1500 in Rusland en ongeveer evenveel in Europa. ‘Met een pasje van ons bedrijf kun je zonder geld van West Europa naar West Siberië rijzen.’ West Europa blijft echter om twee redenen lastig. Het is al helemaal volgebouwd, dus je moet bestaande structuren overnemen en deze zijn met de huidige olieprijzen erg duur. Ten tweede heersen er in Europa veel historische stereotypen van Russische bedrijven en Rusland als geheel. ‘Men is in het algemeen zeer voorzichtig naar ons’.

Voor ons land is het heel belangrijk om verschillende markten te kunnen bedienen, om niet verbonden te zijn aan één concrete markt. In Europa zijn we meer een afnemer van vraag dan een verkoper van aanbod. Al onze havens, in de Zwarte Zee en de Baltische Zee en onze pijpleidingen zijn gericht op Europa. Een nieuwe pijplijn zoals Burgas-Alexandroupolis biedt ons de kans om via de Middellandse Zee met tankers markten buiten Europa te bedienen. Ook wanneer we pijpleidingen naar China bouwen moeten we niet dezelfde fout maken als de Sovjet Unie maakte door zich vast te leggen aan Oost Europa. We moeten naar verschillende landen kunnen exporteren en als één land onze prijs te hoog vindt , moeten we onze waren aan een ander land kunnen aanbieden.