7/30/07

Monetair beleid

http://www.expert.ru/printissues/expert/2007/28/molchanie_ignateva/

Ekspert publiceert een zeer interessant artikel van twee macroeconomen over het monetair beleid van de Russische Centrale Bank. Het artikel bestaat uit twee delen. Eerst een ontluisterende analyse van een opdoemend financieel tekort in de banksector. Tegen 2011 heeft de Centrale Bank volgens de auteurs geen voldoende liquide middelen meer over om aan de huidige groei van vraag naar privaat kapitaal te voldoen. In het tweede deel vergelijken de auteurs het Russische beleid met dat van China.In tegenstelling tot China zou Rusland de spaarcenten dat het door het exportoverschot verdient langzaam opeten.

De Russische Centrale Bank voorspelt dat in 2010 de import met een factor 1,6 tot 1,9 gegroeid zal zijn ten opzichte van 2006. Dit dankzij de stijgende koopkracht van de Russische burger. De handelsbalans, nu nog positief zal rond 2009-2010 omslaan in een negatieve waarde. Dit zal leiden tot een waardevermindering van de roebel ten opzichte van de dollar, wat vervolgens een remmende invloed zal hebben op de instroom van kapitaal in de private sector. Kortlopende kredieten bijvoorbeeld zijn sterk afhankelijk van koersschommelingen. In de eerste helft van 2007 is de Russische private sector al 60 miljard dollar meer gaan besteden. Wat gebeurt er als de banken opeens niet meer aan deze vraag naar geld kunnen voldoen?

De groeiende import zal ook leiden tot een daling van de groei van valuta reserves of in een slecht scenario zelfs de verkoop van valuta reserves. De bron van liquide middelen in roebels droogt daardoor langzamerhand op en de Centrale Bank zal andere middelen moeten vinden om aan de vraag naar geld in de maatschappij te voldoen. Dit tekort wordt in de eerste plaats merkbaar bij het herfinancieren van leningen door de Centrale Bank aan commerciële banken. De verhouding tussen liquide activa en verplichtingen van banken aan hun cliënten en investeerders zal volgens de auteurs dalen van 17% tot 4%. In 2004 was er al sprake van een locale crisis in de banksector toen dit percentage van 18% tot 12% daalde.

Een bijkomende factor is de buitenlandse schuld die Russische banken op zich nemen om aan de vraag naar kapitaal in de private sector te voldoen. Nu is dit ongeveer 100 miljard dollar of 20% van het totale kapitaal in de banksector. Eind 2008 al dit al 160 tot 190 miljard dollar of 25% van de totale som zijn.

De auteurs Oleg Solntsev en Aleksandr Aponkin denken dat de banksector het huidige monetair beleid slechts tot 2011 kan volhouden. De situatie is tegen die tijd wellicht nog zorgwekkender omdat de Centrale Bank in haar prognoses de groei van de vraag naar geld categorisch onderschat.

Solntsev en Aponkin kijken vervolgens naar China. Zowel de Russische als de Chinese Banken beleggen ongeveer 45% van hun buitenlandse activa in de VS en GB. Daarnaast bestaat 60% van de officiële valuta reserves uit Amerikaanse dollars en Pond Sterling. China kiest er bewust voor om een deel van hun activa in de VS en valuta reserves in dollars om te zetten naar meer winstgevende middelen.

Rusland speelt het spel echter nog niet zo slim. Het eet slechts de inkomsten uit het huidige exportoverschot op en converteert het zo in een stijgende import. De gevolgen daarvan zijn zojuist beschreven. Volgens de auteurs zetten de Chinezen hun exportoverschot om in technologische, bestuurlijke en politieke invloed. China investeert in infrastructuur en strategische belangrijke industrieën in andere landen. Zo zoekt het ook bewust politieke invloed in de eigen regio.

Rusland kiest ervoor risico’s uit te besteden aan het internationale kapitaal. De Centrale Bank kiest voor staatsobligaties en valuta van de VS en GB. Onder commerciële banken daalt de verhouding tussen eigen kapitaal en risicovolle activa al enkele jaren in een constant tempo. Dankzij de inertie van de Russische banken stijgt het aandeel van buitenlandse eigenaren in de Russische banksector. In de politieke mode van de dag spreken de auteurs over de de-souvereignisatie van de Russische bank sector.

China daarentegen neemt zelf risico’s op zich. Spaarcenten verdiend uit het exportoverschot worden geïnvesteerd in de herkapitalisatie van eigen banken en zo de ontwikkeling van de eigen banksector. Dit leidt niet tot inflatie omdat de financiële middelen die in de banken gepompt worden voornamelijk geïnvesteerd worden in buitenlandse activa.

Solntsev en Aponkin opperen dat ook Rusland een minder conservatieve monetaire koers zou moeten voeren. In navolging van China zou Rusland moeten investeren in de eigen banksector die met name in de eigen regio zal opereren. Zo is er bijvoorbeeld al de Russisch Kazakse Euraziatische Ontwikkelingsbank(EABR).

No comments: