Soerkov

Soerkov sprak tijdens een forum over ‘de nieuwe elite’: “Voor we praten over ‘sociale liften’ moeten we bepalen wat de Russische elite is. Ik heb veel ervaring met jongerenbewegingen. Wanneer ik hen vraag waar hun ‘lift’ naar toe zou moeten gaan, waar zo naar toe willen in hun leven, dan willen ze allemaal naar Gazprom. Zo is het. Het is echt absurd.” De moraal van het verhaal is dat wanneer Rusland zich verder wil ontwikkelen , innovatief of cultureel, de status van onder andere wetenschappers en kunstenaars moet groeien.

“Elite is ook geen titel voor het leven”, benadrukt Soerkov. “Veel leiders van regio’s en politieke partijen bezetten hun posities al zolang Rusland bestaat. We moeten af van de behoefte om gedurende ons hele leven dezelfde posten te behouden. Het probleem zit niet in de behoudzucht van het systeem, maar in onze mentaliteit. Niemand wil afstand nemen omdat elk van hen overtuigd is dat zij vanuit hun leiderschap het algemene goed dienen, hoewel dit mogelijk niet zo is.“

Doorgaand op de mentaliteitskwestie zegt Soerkov zich te ergeren aan vergelijkingen met de Sovjet Unie: “De Presidentiële Administratie is het Centrale Comité, Verenigd Rusland is de KPSS. Het lijkt me dat dit komt omdat de meerderheid van de mensen in die tijd is opgegroeid en eenvoudigweg geen andere metaforen kent. Ik denk dat we, zolang we niet voorbij deze grenzen van ons spraakgebruik komen, niet kunnen afrekenen met ons verleden. Deze symboliek is een belangrijk aspect. We moeten het uitsluiten uit ons hedendaagse gesprek over de toekomst.“