Renaissance Capital publiceert nieuw rapport over investeringsklimaat

27 maart 2007
http://www.kommersant.ru/doc.html?docId=754271

Om de zich nu inzettende investeringsgroei te stabiliseren moet Rusland de formatie van een effectieve financiële infrastructuur te versnellen. Deze conclusie komt naar voren in het gisteren (28 maart 2007) gepubliceerde onderzoek van het hoofd van het researchinstituut van de investeringsbank Renaissance Capital, Ronald Nash. 'Zonder een effectief systeem van financiële logistiek blijft er voor Rusland op een middellange termijn niets anders over dan de grondstoffensector', aldus de analyticus. 

(Een vorig rapport, geschreven in december 2006, is overigens gratis te verkrijgen op hun website)

Gisteren ontvingen de cliënten van Renaissance Capital een review over de investerings- en economische toekomst in Rusland, getiteld 'De perestrojka van de 21ste eeuw: de groei van private en overheidsinvesteringen in Rusland'. Ronald Nash merkt een recent ontstane paradoxale tendens in de Russische economie op: "een surplus van zowel de vraag naar kapitaal als het aanbod van kapitaal". In een 'normale' markteconomie zou een dergelijke situatie zich zelf oplossen. In Rusland ligt het ingewikkelder. Er is een 'logistiek probleem' met de 'leverantie' van kapitaal. In de private sector komt dit vanwege het onontwikkelde systeem van banken dat nog steeds niet in staat is als effectieve intermediair op te treden tussen de vraag en het aanbod van financiële middelen. In de overheidssector en de infrastructuur komt dit door de bureaucratie die nog niet bij machte is om middelen uit het budget op effectieve wijze in te zetten voor het herstellen van de staatsinfrastructuur.

Bij Renaissance Capital denkt men overigens dat beide systemen van financiële logistiek zich gelijktijdig ontwikkelen. Rusland is op middellange termijn zowel politiek als economisch afhankelijk van het succes van dit project. 'Wanneer de financiële intermediairs effectief worden, transformeert Rusland zich van een van grondstoffen afhankelijke economie in een dynamische economie en volgt het de successen in zuidoost Azië en het naoorlogse Duitsland', merkt Ronald Nash op. Wanneer dit niet gebeurd zullen de inflatie en de sterker wordende roebel de economische ontwikkeling omkeren en zullen in Rusland slechts die sectoren overleven, die niet afhankelijk zijn van concurrentie op de wereldmarkt.

De substantiële groei van het aanbod van krediet in de private sector door banken en andere financiële intermediairs en de rijkdom van de bevolking zijn bekend. Alleen dankzij de groei van de huizenprijzen in 2006 is de gemiddelde Russische burger al 8000 dollar rijker geworden. Dit stimuleert de groei van het consumentenkrediet. Het tempo van de groei in de financiële sector is echter zo hoog dat de ontwikkeling van de financiële infrastructuur de groei niet bij kan houden. Er is een gebrek aan specialisten en moderne informatiesystemen.

Ronald Nash beoordeelt de groei van overheid- en semioverheidinvesteringen als positief, ook al zijn er risico's aan verbonden. Er is geen adequate controle op de investeringen van de overheid en de staatsbedrijven. Dit leidt tot het risico van inflatie en een zeepbel van hoge prijzen voor activa. 'De economie wacht op korte termijn een serieuze investeringsgroei, die goed kan uitpakken voor bedrijven die betrokken zijn in de ontwikkeling van de infrastructuur,' lezen we in het rapport. Volgens gegevens van het ministerie voor economische ontwikkeling zullen de overheidsinvesteringen stijgen van (snel omgerekend, JM) 17 miljard euro in 2006 tot 32.5 miljard euro in 2009. De staatsbedrijven investeren zelfs nog meer. Transneft investeert tussen 2006 en 2008 14 miljard dollar. Gazprom tussen 2007 en 2009 ongeveer 29 miljard dollar per jaar. RAO EES (elektriciteitsbedrijf) investeert 10 miljard in 2006 en in 2008 al 29 miljard.

Om de investeringsgroei om te zetten in economische groei moet de 'boom' op de lange termijn voortgezet worden. Vandaag is het aandeel van de investeringen ten opzichte van het BBP ongeveer 19%, terwijl dit bijvoorbeeld in Zuid Korea, Japan en naoorlogs Duitsland tussen de 25 en 40% lag.